ఈ వాక్యాలు నావి కావు, కానీ ఇవి ఎప్పుడు ఎక్కడ చదివి వ్రాసుకున్నానో కూడా గుర్తు లేదు. అయినా ఇవెప్పుడూ నన్ను వెంటాడుతూనే ఉన్నాయి. నా వంతయిపోయింది ఇక మరెవరిని వెంటాడతాయో చూడాలి…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
నిన్ను చూసాను
నన్ను మరిచాను
ఒక తియ్యటి కల రాయంచలా
నా మధుర నిదురలోకి వచ్చింది వయ్యారంగా
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ప్రేమంటే…
హృదయాన్ని పారేసుకోవటం కాదు
నువున్నపుడు కాలాన్నీ
నువు లేనపుడు నవ్వునీ పారేసుకోవటం
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ప్రతి ఉదయం
సాయంత్రం
ఉషఃస్సు
సంధ్య
అపషోర్ణాహం
నీ నవ్వు
నీ స్పర్ష
నీ కళ్ళు
నీ శబ్దం
నీ నవ్వు
నీ మాట
నువ్వూ..
నేనూ..
నీ పిచ్చిలో నేను.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
నా హృదయ తపాల బిళ్ళ మీద
నీ చూపుల పోస్టల్ ముద్ర గుద్ది
నువ్వేమో చక్కా వెళ్ళిపోయావు
మరి నేనెటు వెళ్ళను!?
చిరునామా వ్రాయనిదే!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
అంతరాంతర ఙ్ఞాపకాల్ని
వయసుడిగిన నేను నెమరేస్తే
తొలకరి వాన నన్ను తడిపేస్తుంది
ఎద పగిలిన ఙ్ఞాపకం
మాటకందని మౌనం
అది సజీవ వర్ణ కాన్వాసు.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
నీ వు వున్నపుడు
వాలేదానివి నా గుండె మీద
ఒక దండలా
నీవు ఇపుడు లేవు
కానీ వాలుతున్నావు ఒక కొండలా!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
నీకేం తెలుసు నా అర్థ రాత్రుల్ని కాల్చే దీపానికే తెలుసు
నా నిట్టూర్పుల వేడి కథలు…
నీ సాయంకాలాన్ని అందంగా మలుద్దామని
ఒక ముద్దిస్తే
అది నీ గుండెలో తుఫానుగా మారుతుందనుకోలేదు..
నీ బుగ్గలు చిదిమి రోజా మొగ్గలు పూయిస్తే
చైత్ర పరిమళాలు నా నరాల్ని తెంచుతాయనుకోలేదు
నీ గోళ్ళలో పూచే గులాబీలు పెదవితో ముట్టుకుంటే
నా అన్ని స్మృతుల్నీ అవి రద్దు చేస్తాయనుకోలేదు
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
పురుషుడు భరించ లేడని తెలిసే
ఆ సృష్టికర్త…
స్త్రీలోని సౌకుమార్యాన్ని సుమాలకు
కాఠిన్యాన్ని శిలలకు కేటాయించి
శూన్యంలొని ధూలి కణమంత మాత్రమే మిగిల్చాడు
ఆ మాత్రానికే…
మాడి మసై పొతున్నాడీ అర్భకుడు.
Read Full Post »